عذاب

 

نمی شود انگار!

نمی شود که اسم تو بیاید

و من سکوت خویش را نشکنم

انگار عطشم می نشیند ...

چه فرقی می کند در خلوت یا به چشم عام

روزه ات را که بشکنی

کفاره اش واجب است

چه با قطره ای آب

چه با یک داستان اشک.

سپیده

 

دارند کم می شوند

یکی یک

از مجموع هفت آسمان و یک ستاره مان

آنچه تو را از من

و آنچه مرا از تو می گرفت

سپیده می زند

و حالا نوبت توست

بیا  دوباره برقص

دوباره آغازم کن ...

طوفان

 

شب گذشته است

سرو قامتش خمیده، لیک هست

رودها جوان شدند

خاک و آب تا گلو

_مرز راشکسته اند_

غرق آغوش یکدگر شدند

قطعه چوب بازمانده بر درخت

تاب می خورد

سیب گرد آن

سیم آخر است

"یا کریم"، روبروی آن نشسته است

...

 

آینده

 

من

تو را به غزل بدهکارم ...

 

خط یار

و من به خطّ ِ چشم تو مؤمن شدم

خدا را

باران بیاید

و پاک کند آنچه تویی!

قلعه

دروازه را ببند

لشکر سیاهان نقش می‌گیرند

گوسفندانمان

سم اسب‌هیئتان گرگ صفت را

دستان مادر هرگز ندیده‎شان، گمان می‌برند

و بی قرار، شیهه می‌کشند!

دورمان زدند

قلعه به انتها رسیده‌است

اما

تو دروازه را ببند...

مادر

کسی چه می داند؟!

"حوّا" شاید نام مادری ست

که بهشت را 

به لبخند سیب‌آلود کودکش فروخت

و عشق را

دو نیمه کرد ...

 

مامان گلم همه روزای زندگی من مبارک که تو رو دارم

 همه زندگیم تقدیم به تو :-*

مادری

 

گیرم همه‌ی ناخوشی‌های جهانم کنار پیری تو باشد

ذره ذره به آتش کشم

آنکه تار موی تو را

بد شانه زند! 

زیارت ناحیه 13م!

فروردین من

ضریح پاک تو چشمان آن دلی ست

که طبیعت را 

به انتظار ماه تو

گره می‌زند

به افسانه‌ها.

سال تو مبارک

حال من

بی تو تحویل نمی‌شود

نامی بگوی که به حرمتش

قلبهایمان

زخم نشوند

چشم نخورند.

هفت سین سنتی امسالم