قاصدک بی بال

 

این دل های ماست که باید عاشق باشد

حتی بدون وصال!

 

گفت و ن گو!

 

امشب هم به سکوت گذشت ...

قانون بقای کلمات ناگفته با ما چه خواهد کرد؟!

 

جور دیگر باید زیست؟!

هرچی بزرگتر می شم بیشتر در عجب می مونم از کارا و حرفای این آدم دوپا! دوس دارم از یه سری آدما یه سوالایی بپرسم وقتی یه حرفایی می زنن که  قیافه شون داااااااااااد می زنه خودشونم فقط تریپشو برداشتن! ولی بعد میگم بیخیال بابا شاید اونا درست می گن و ما تو توهمیم!

 

بالاخره یک روز ...

در تو

وجودی است که هر از گاهی

جمع می شود در خود

و به یک باره

خشم می شود،

زور می شود،

مشت می شود،

فریاد می شود ...

بیرون می رود

و ناتمام!

 

زود است بدانی، مرد

چقدر آسمان شده ام

و در خود نگنجیده ام

اشک شده ام

و نریخته ام

وتمام!!

عبور نور

 

دیرگاهیست دارم آمار دلخوشی‌ها را می‌گیرم

و امروز

دیگر نمی‌خواهم از دست بدهم،

لحظه ای را که دلی از چشمی فرو می‌ریزد...

هرچند

برای تو حرف تازه‌ای نیست!

 

تقدیم به هر آنکه آنچه دارم به گونه‌ای از اوست

کویر دنیای من بود

***

و شب شد

و آسمان

دستان کسی بود

که آیین مرا با چشمان تو آشنا کرد

تو با ستاره‌ها یکی شدی

و دل

کانون اغوای تو شد!

***

شاید تو را

که با نهاد من آمیخته‌ای،

تو را که اینگونه با من، با سرنوشت من در آویخته ای

تو را که خود منی

چه بنامم

ای ...

ای...

ای دوست!

 

جسم زدایی

... که من برای دیدن تو با چشم‌هایم نیز سر جنگ دارم!

 

نسییییییییییم

و تابستان ...

و قاصدک‌هایی که مسیرشان به زندگی من ختم نمی‌شود ... 

حساب بی حساب

 

گوشه ای از کتاب حسابم نوشته بودم :

آدم هایی را که از دوستی فقط دم می زنند، دوست ندارم ...

اینجای داستان حواسم به تو نبوده است،

تو،

حسابت از همه جداست! ;)

 

سپاس

 

من می گویم و تو فقط گوش می کنی! ...

...

نا شکری نمی کنم،

اصلا شاید همین سکوتی که گاه دیوانه ام می  کند

همین سردی نگاهی که می ترسم به قلبم سرایت کند

همین لبخندهایی که زیرکانه غورت می دهی ...

اصلا شاید همین‌هاست که مرا اینگونه شیفته تو نگاه داشته است!

سپاس :)

 

افسار گسیخته

 

دیشب روح خویش را رها کردم

و خوابیدم ...

اصلا هر کجا خواست برود

رویا که گناه نیست!