تلخند

درون خنده هایم

نام تو

به مرگ سلام داده است.

قایم‌باشک

 

لبریز موجم

ساحلی آرام می خواهم

تنها و ساده

هر که پیدایم کند

مال خودش!

بنگ بنگ!

 

انگشت پشت ماشه ام

...

آخر سال من

 

سال که آخر شود

تپش قلب من

ته مانده ی یک چای خوش آب و رنگ

که سرد شده است!

 

بغض

 

مثل باران آخر سال شده

شعرهایی که برای تو نگفته ام

یک دفعه

آسمان می‌شود،

دفتری که ورق‌هایش خالی از تو اند

یک دفعه

ابری که به سرم زده است

یادش می افتد

که نرقصیده

و موزون قلم می‌زند،

تو را

میان سینه ام.

صندلی را بکش

 

آدمی ست دیگر ...

 

تو سر عشق بپوشی

به پای دار آمده باشی

و سنگسارت کنند ...

 

تهمت بزرگی ست

وقتی به پای آئینت نشسته باشی،

آئین آدمیت!

کاریکلماتور

و کرکسان

نظاره می کنند

درد زخمی را

که خودت به جانش افتاده ای ...

باران

 نه!

 نمی خواهم که باد بیاید

بند گیسوانم را بگشاید

اما تو نباشی ...

باران

صدای درون

آهاییییییییییی، دلم برات تنگ شده می فهمیییییی؟!!!

.

.

.

---

مطمئنا نیازی به گفتن نیست مخاطب کیه :)

هش!

...

تنها اگر قدمی از قدمی برداری

دین بر کف!

فلسطین بدون شرح