جوانی است و هزاران هزار شور و شر

گاهی دوست دارم دانسته اشتباه کنم!

و این است خاصیت جوانی ...

 

بار روی دوشم

...

موهایم را کوتاه می کنم...

گمان می کنم سنگینی شانه هایم،
کم می شود!!

از دست ما آدم ها

خداوندا

کاش تو دلت نگیرد!

و اگر نه

سرت را بر شانه ی که می نهی؟!!

-------------------------------------

تکرار ذهن من :

" دلمان از دست آدمهایت می گیرد...

غروب را بهانه می کنیم! " 

 

هرزنامه 1392

این روزها

هی می نشینم ،با خودم دو دو تا چهار تا می کنم که ...

...

آخر با چشم هم که همیشه نباید دیییید!

 ...

نچ!

حقیقتا  خیانت است بخشیدن بعضی به اصطلاح آآآآآآآآآآآآآآآدم ها!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...

پی نامه : و باز ...!!!

این داستان ادامه دارد ...

تسکین

و من،

عجیییییییییییییب روزی را در انتظارم

که دیگر پرده ای نماند که ندریده باشند

و حقیقت ظهور کند ...

عصمت

 

روزی

تنها گناه من

احساس ناب تو بود!

 

تخته سیاه

 

هی می نویسم و هی خط می زنم که "نشد!"
...
حالا تمام کاغذ من رنگ دیگری ست
اما دلم ..
 

له له م !! :دی

 

اینکه ناشیانه هایم را می نویسم،

اینکه با آسودگی هایم نمی جنگم

اینکه مداام می خندم،

و از قهقهه ام ،دیگر حیا نمی کنم

...

راستش...

نشانه خوبی نیست؛

دارم از درون متلاشی می شوم!

زندگی به سفارش دیگران!

بیا،

عوض شده است!

دیگر خودم نیز نمیشناسمش ...

خودم را می گویم!

بیا نظر بده!!

 

خداحافظ

...

خود را به اتهام حماقت

تا چوب دار کشاندم

حالا ببین

دارم تمام دروغ های جهان را

بو می کشم ...

باور نمی کنم،

این ها صداقت توست!!

 

عصبانیت های من!

 

 

باید بدهد گل بگیرند در ذهن به اصطلاح نویسنده ای را که از نوشتن افکارش

می هراسد!

______________________

پی نوشت:

گاهی بهتر است آدمی در اوج عصبانیت خویش سکوت کند!!

تا فردا پشیمان نشود!