دلگاه

ترسانم از دادگاهی که یک سوی آن "دل" باشد!

آن طرف هر چه که می خواهد، باشد!!

رذالت

قداست چشمان خداوند را نادیده گرفتن ...

                                                              یعنی رذالت!

حافظ خوانی (شب یلدا)

لقمه شرم

خورشیدی باید

تا شمیم نور

بر محفل عاشقانه‌مان

ببارد...

 

*****

                                        یلداست ...

 

                                       امشب،

                                       همه برابرند،

                                                      نماد میشویم

                                                     و نمود می کنیم

                                                     در تاریخ ...

 

آتش امشب باید

گرما ببخشد،

دل‌ها را

تنها!

نه جنگ بیفروزد

و نه حتی دل بسوزاند

 

                                     امشب

                                     ابهت پدربزرگ بر نوه‌ها و نتیجه‌ها و نبیره‌ها

                                     آغوش می‌شود

                                     و داستان می‌گوید

                                     و لبخند می‌زند

                                     و بوسه می‌زند

                                     بر پاکی‌ها

                                     و بر روی حافظ!

                                     ...

                                                                                                 

                                                              قانونی جز تو نیست؛

                                                                                     هر آنچه،

                                                                                     هر چقدر کوچک،

                                                                                     مقابل تو بایستد

                                                                                     پست باشد

                                                                                     و گناه باشد!

 

*****

و ما،

خوان الوان گسترده‌ایم

تا انعکاس رخ یار را

در میلاد عشق

به تماشا بنشینیم ...

 

    زمستانا!

امشب

                                 پاییز آخرین جرعه را سر می‌کشد

فردا

           دور دیگریست

    و چشم‌ها

                     به دستان سپید توست ...

سنگ صبور

"پونه" نام توست

که شاباش می ریزی،

آب و آیینه می آوری،

دایره می شوی و پای می کوبی ...

در بدرقه قدوم یار!!

 

آخرتت به کام ...

پیمانه به پیمانه ...

هرگز به جستجوی عشقم مکشان ...
من زن م،
برای کاوش نشانه ها آفریده نشده ام ...
بر من ببار!

قصه عینکم

عینکم ...

یعنی که میتوانم گاهی

برش دارم

و دنیایت را از دریچه قلبم ببینم

و از جهان

جز کلیتی نبینم ...

گاهی که جزئیات،

دچار شبیخون انسان شده اند!

 

فقط گاهی؛

هر وقت که دل خودم بخواهد!!(;

 

لیلی و مجنون

نمی دانم ...

شاید داستان،

داستان همان نفسی است

که از آتش نیز گرما نمی گیرد...

ما هم اگر بودیم،شاید

باز

فرهاد می ماند و کوهش!

اقتضای زمانی

پنهان شویم در خود
چونان که خاک در من ...

منتخبان از نظر خواننده عزیز مهسا! :دی

---

استکشاف

تقدیم به هر آنکه آنچه دارم به گونه‌ای از اوست!

تک صندلی

قصه خلقت

با سپاس ;)

"خانه دوست کجاست؟"

و تو

دلت می خواهد خوشبختی هایت را

در گوش همان کوچه هایی جار بزنی

که همیشه برای ناله هایت گوش بوده اند

روزهایی، حتی

برای اشکهایت چشم

برای بی قراری هایت شانه،

و به پای سووز یک روح خسته هزار هزار دل بوده اند

بی منت! ;)