اعجاز

گاهی

تنها یک میزان^* نت

می‌تواند

همه چیز را به آغاز بازگرداند!

---

* میزان : مجموعه نت‌های از لحاظ ارزش مساوی (به زبون خودمونی یه واحد برای نت‌های موسیقی ه که یه کم مث جمله در ادبیات می مونه!)

به تذکر یکی از دوستان مفهوم میزان اضافه شد :-"

زان تشنگان هنوز به عیوق می‌رسد/ فریاد "العطش!" به بیابان کربلا ...

... و باز نمی‌دانم،
حسین (ع) با این مردمان چه کرده است که اینچنین ساز دشمن در برابرش کوک کرده‌اند؟!
نمی دانم زخم شمشیرهای یزیدیان در صحرای خشک کربلا بر او سنگین‌تر بوده است یا زخم زبان این مردمان خدانشناس به اصطلاح متمدن! و آیا در پیشگاه خدای حسین(ع) نیز زبانشان همین اندازه برّاست؟!!
ببخش حسین جان
ببخش که ندانستن، زبانم را در برابر اینان بسته است!!

ولیک در کنار همه‌ی ندانستن‌هایم، خوب می‌دانم، سخن از حسین(ع) که آغاز شود، بغض گلو را چنگ می‌زند اما "... حسین(ع) تراژدی نیست، حسین قهرمان یک حماسه‌ی انسانی ست ..." حتی نام حسین(ع) قدرت می‌دهد، ایمان می‌دهد آرام می‌بخشد ... کتمان کنیم یا نه، ردّ سرخ حسین(ع) از صحنه پاک نمی‌شود، اما حسین(ع) با خاندان پاکش نرفت و نماند تا فقطه صفحه نورانی تاریخ شود؛ فریاد برآوریم یا پنبه در گوش‌ها نهیم روح تاریک خائنین این جنایت ذرّه‌ای سبک نمی‌شود، اما زینب هم تنها برای روایت جنایات نماند، منبر نرفت و بر غم عزیزترین‌هایش شکیب پیشه نکرد؛ زهرای اطهر تنها ننشسته است تا ما بر حسین او بگرییم! ضجه‌های هرچند آسمانی ما از غم مظلومیت آل علی نکاهد ...
گاهی باید سکوت کنیم و ندای حسین را دوباره بشنویم!
... و آن‌ها که بر جسم حسین(ع) نیز رحمشان نیامد، تنها پیمانه‌به دستان دنیا نبودند؛ چه بسیار مردمانی که به گمان خویش در راه خدایشان می جنگند!
...

---

قرار بود نیفته واسه سال بعد و قرار نبود اینقدر دیر بشه ولی ... :(
خیلی صبر کردم تا بهتر از این رو در این باره بنویسم ولی نشد!

فنگ شویی

صبحدمی، باران اگر باریده باشد، نمی‌شود صبر کرد تا آسمان روشن شود ...

پلک دلم می پرید ...

کنارت که می‌نشینم

تازه می‌فهمم چقدددرر به هم نزدیک بودیم

و نمی دانستم

بی‌قراری‌هایم

نشنیدندنت ...

ببخش!

---

وقتی درباره کاری قلبم آرومه یقین دارم اتفاق نیکی قراره بیفته! :)

بی عنوان!

"نمی دانم شاید خداوند تبارک و تعالی از همان آغاز که خواست آفرینش را آغاز کند به اینکه یک روز انسان را بیافریند نیندیشیده باشد که" ...

خودمم نمی دونم!

داشتم به نوشته هایی نگاه می کردم که سال گذشته تا الان نوشتم! واقعا دارم یه دوره ای رو می گذرونم فک کنم!!!
چقد به خصوص تازگی یه جور دیگه چرت و پرت می نویسم!! :))

دبیرستان که بودم دبیر ادبیاتمون می گفت این شبنمو تازه وقتی به برگه ش وصل کنی می فهمی چی میگه! درباره اینکه می خواسته چی بگه هیچ نظری نمی تونه بده آدم!!! (روش نمی شد بگه دری وری می نویسه به یاد استاد ... ;) ) خلاصه که کلی رو خودم کار کردم تا راحت بنویسم سلیس و روون ... فک کنم زیادی موفق شدم تو این امر :-" :-" ...

از همه خواننده ها (همچین می گم همه انگار چن نفرن پایه ثابتام :)) ) عذر می خوام بابت "بدترکار" شدنم!!
دعا کنید خدا شفام بده در سال جدید :)))))))

حس اسفندگان

اسفند را ...

نه من می شناسم

و نه تو
و نه حتی خودش!!

                              یک روز اسفندی نوشته بودم
                              "این روزها کلون در
                              سازش از همه ناکوک‌تر است

                              و چشم‌های خانه چشم‌های زنی است که ...
                              دیگر فقط نام تو را نجوا می کند
                              و صدایت را که بشنود
                              سال و ماه و فال برایش نو می‌شود
                              بر می‌خیزد
                              و غزل را می خواند!"

                              و در چهره اسفند نیز

                              همین پیداست هنوز!

              درست!

                                                                                     این روزها اما

                                                                                     من

بیشتر می اندیشم
به سالی که گذشت
به راههایی که شناختم
و رفتم
به گام هایی که برداشتم
و گاه بازگشتم
و به نورهایی که فروریخت!!
به آنچه که باید و ندیدم
که نباید و ...
به دل هایی که شکستم
و نام هایی که به قلبم نزول کردند
و تپیدند!

                              این روزها بیشتر
                              در فکر آنانم که دوستشان دارم

                              آنان که سالی دگر بودند
                              و آنان که می خواهم باشند
                              برایم
                              کنارم
                              درونم!

                 این روزها بیشتر در نگاه من است
         نانی که در دستان من است
و دستان دیگری ...
                  و تصویر آنانی که بودن را خواستند

و نتوانستند
              و تن هایی که به رسم آیین کهن

سپید خواند
و سرخ رقصد
و سبز ... !

                                                                                       ببین! ...
                                                                                    آخرش
                                                                                              دوباره غم شد!
                                                                                      و نشد!!

 

یک نفر باید

سالهاست که آبستن ایمانم

اما

او نمی خواهد انگار ...

یک نفر بیاید

یا من را از او بگیرد

یا او را

نه!

او را نه!!

فقط ...

 

یک نفر بیاید رهایم کند

ما زبان هم را نمی فهمیم!

یک نفر بیاید

قانونمان را به او بیاموزد

بیاید اعتراف کند برای او

بگوید به او که ما یکی بودن را نمی فهمیم

دنیای ما احساس ندارد

ما...

 بردگان دیدنیم!

 

حق تویی

اما

در من نمان

باید در آغوشت کشم

تو بیا

فردا پای حرف‌هایت می نشینم

 

فقط ...

یک نفر باید!

این یکی شدیدا ارزش پست شدن داشت !

 

 

هر گوشه ای از شور آواز من پیدا می شود  قصیده ی تو

نور باور پرواز تابه کجا تابیده شد به جان ز دیده تو

 

طلوع نگاه شروع شراب از مختصات راه توست

ایمان من در حلقه ی هندسه ی اندام توست

ایمان من در حلقه ی هندسه ی اندام توست

 

نامت از ازل شکفته بر لب نقره می زند رخ تو بر شب

کاش این ماجرا به سر نیاید شاهی بی گمان به مسند دل

نجوا می کنی امید ساحل کاش این ماجرا به سر نیاید

 

طلوع نگاه شروع شراب از مختصات راه توست

ایمان من در حلقه ی هندسه ی اندام توست

ایمان من در حلقه ی هندسه ی اندام توست

دوباره ای ابر مه آلود من مستانه ام کن 

دوباره ای ابر مه آلود من مستانه ام کن

 

 

ببار ای ابر می اندود من مستانه ام کن

بسوز اندیشه را از بیخ و بن دیوانه ام کن

چو رودی بر روانم شو روان ای دولت شب

بکن تن را زمن، من را ز تن جانانه ام کن

---

اینم لینک دانلودش : هندسه

با من

صدا از پسر همسایه،

تصویر از سایه ها

و حرکت ...

از عروسکم!

*******

به نظرم پسر همسایه هرگز حتی فکرش را هم نکرده بود

که یک روز پریچهری، با ندای او به رقص آید

و اینکه

چرا سایه‌ها نمی‌رقصند

و شاخه ها

و من!

"من" کجای این داستان مبهمم که نقش اول ندارد؟!

*******

راستی ...

دوربین؟!!

بیعت

قبول ...

نمی شود همیشه از خوبی‌ها نوشت

اما

این آخرین راه است!