گفت و ن گو!

 

امشب هم به سکوت گذشت ...

قانون بقای کلمات ناگفته با ما چه خواهد کرد؟!

 

نسییییییییییم

و تابستان ...

و قاصدک‌هایی که مسیرشان به زندگی من ختم نمی‌شود ... 

سپاس

 

من می گویم و تو فقط گوش می کنی! ...

...

نا شکری نمی کنم،

اصلا شاید همین سکوتی که گاه دیوانه ام می  کند

همین سردی نگاهی که می ترسم به قلبم سرایت کند

همین لبخندهایی که زیرکانه غورت می دهی ...

اصلا شاید همین‌هاست که مرا اینگونه شیفته تو نگاه داشته است!

سپاس :)

 

افسار گسیخته

 

دیشب روح خویش را رها کردم

و خوابیدم ...

اصلا هر کجا خواست برود

رویا که گناه نیست!

 

حکایت زندگی ما

شده تا به حال

که نوشته ی خیس ت را مچاله کنی، دور بیندازی

بعد یک روز که حالت خوب باشد و اتاقت را جمع و جورکنی،

گلوی جارویت را بگیرد و بگوید مرا بخوان!

تو هم بخوانی و لبخند بزنی، بگذاری لای کتابچه خاطراتت صاف شود؟

 

جوگیری مفرط

 

و زمان‌هایی هست

که حتی صدای جغد را

به فال نیک می گیرم .

 

 

نقشه گنج

و من برای ایفای نقش دیگری

پای بر این بوم نهاده ام ...

 

تعبیر یک رویا

 

و تو

همان حضورعجیبی

که در تقدیر من رخ داده است

و آرزوهایم را، حتی،

دستخوش تغییر تواند کرد ...

 

________________________________________________________________________________________________

مخاطب خاص خاص ندارد!

 

رویای من

 

دریا هم رنگ دیگری ست

...

و ما ...

سپید اگر شدیم

کم کم، بی قافیه شعر می شویم!

 

 

کاسه ی "چه کنم"

گاه میمانی ...

تویی که افسار دنیایی را به دست داشته ای

چگونه برانگشتان این موجود کوچک

چرخیدن گرفته ای!؟

افول

بنگر که آدمی

چگونه در تنهایی خویش غرق می شود

وقتی روز و روزگار بر جاست

و فقط

تو نیستی!