خیلی دوس داشتم این متن مال من بود :( (دکتر شریعتی)

تو نمی دانی

که فرزند خویشتن بودن،

تازه زادن،

آغاز شدن،

بی بند هیچ پیوندی بودن،

گذشته نداشتن،

سنگینی بار هیچ خاطره ای را نکشیدن،

آئینه بی لک بودن یعنی چه ...

                                                   نمی دانی اما

                                                        باش!

 

 

نقطه عطف(2)

یه جاهایی از زندگی هر آدمی به نقطه کور تعبیر می شه

شهادتین

آسمان را بوم نقاشی هایت کن

این اشهد آیین جاودانگیست!

 

قاصدک بی بال

 

این دل های ماست که باید عاشق باشد

حتی بدون وصال!

 

گفت و ن گو!

 

امشب هم به سکوت گذشت ...

قانون بقای کلمات ناگفته با ما چه خواهد کرد؟!

 

جور دیگر باید زیست؟!

هرچی بزرگتر می شم بیشتر در عجب می مونم از کارا و حرفای این آدم دوپا! دوس دارم از یه سری آدما یه سوالایی بپرسم وقتی یه حرفایی می زنن که  قیافه شون داااااااااااد می زنه خودشونم فقط تریپشو برداشتن! ولی بعد میگم بیخیال بابا شاید اونا درست می گن و ما تو توهمیم!

 

بالاخره یک روز ...

در تو

وجودی است که هر از گاهی

جمع می شود در خود

و به یک باره

خشم می شود،

زور می شود،

مشت می شود،

فریاد می شود ...

بیرون می رود

و ناتمام!

 

زود است بدانی، مرد

چقدر آسمان شده ام

و در خود نگنجیده ام

اشک شده ام

و نریخته ام

وتمام!!

عبور نور

 

دیرگاهیست دارم آمار دلخوشی‌ها را می‌گیرم

و امروز

دیگر نمی‌خواهم از دست بدهم،

لحظه ای را که دلی از چشمی فرو می‌ریزد...

هرچند

برای تو حرف تازه‌ای نیست!

 

تقدیم به هر آنکه آنچه دارم به گونه‌ای از اوست

کویر دنیای من بود

***

و شب شد

و آسمان

دستان کسی بود

که آیین مرا با چشمان تو آشنا کرد

تو با ستاره‌ها یکی شدی

و دل

کانون اغوای تو شد!

***

شاید تو را

که با نهاد من آمیخته‌ای،

تو را که اینگونه با من، با سرنوشت من در آویخته ای

تو را که خود منی

چه بنامم

ای ...

ای...

ای دوست!

 

جسم زدایی

... که من برای دیدن تو با چشم‌هایم نیز سر جنگ دارم!