... و من می نویسم!

یک روز باید از همیشه جدا شویم و جاودانه شویم در آنانی که با اذهانشان عشق می آفرینند ...

یک روز باید از همیشه جدا شویم و جاودانه شویم در آنانی که با اذهانشان عشق می آفرینند ...

... و من می نویسم!

در روزهایی که دیگر
نه ما سر بلند می‌کنیم و نه عشق
باید نوشت!

_____________________________
اگر علاقه مند خواندن مطالب رمزدارهستید
با پیام خصوصی ایمیل بگذارید تقدیم میکنم


_____________________________
راستی اگر از دیگری می‌نویسید
لطفا با منبع!
حتی از این حقیر (;

دنبال کنندگان ۲ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
پیام های کوتاه
  • ۲۴ فروردين ۹۳ , ۱۶:۵۹
    جاده
بایگانی
آخرین نظرات

۹۸ مطلب با موضوع «در گوشی» ثبت شده است


من بودن خویش را به اندیشه نرسیدن نیالایم

بودنم را به رفتن بیارایم!

 

 

دارم از خواب می آیم

...

راستی

اینجا قرار است از عشق بنویسم

اما...

بین خودمان باشد

حالا

چشم من از رنگ آفتاب می ترسد!

 


صدای امثال من :  (آنچه از دوست رسید و شدیدا نیکو بود! (; )

  

متاسفانه مرورگر شما، قابیلت پخش فایل های صوتی تصویری را در قالب HTML5 دارا نمی باشد.
توصیه ما به شما استفاده از مروگرهای رایج و بروزرسانی آن به آخرین نسخه می باشد
با این حال ممکن است مرورگرتان توسط پلاگین خود قابلیت پخش این فایل را برای تان فراهم آورد.

 

 

 

...

چونان احساسی دخترانه

زیبا ،

و تجربه اش حقیقتا دشوار!

شاید بهتر باشد اگر

قبل از آنکه آدم ها با خیل عظیمشان

تنهایی دنیایم را

بر شانه های بی نهایت سردشان

به رخ جسمم  بکشند،

من

در سوگ خود ننشینم!

گاهی بهتر است ندانیم...

بهتر است نفهمیم!

چیزهایی هست که اگر بدانیم و بفهمیم،

نابودمان می کند!!

بگذار موسیقی زندگی تو را بنوازد                                                                                                               

امواج به هرم قدوم تو قیام کنند

چشمه ها نشئه ی غلیان روح تو باشند

و زمین

   طلایه دار لبخندت

و حتی شب   

  چشم انتظار برق نگاهت...

بگذار صدای پایت آفتاب شود به دلتنگی کوچه ها

و تیک تاک ساعت ها  

    لالایی زمان به گوش فرشته ی مرگ

...

بگذار کاینات بهانه ماندن تو باشند!!

 

یک شب شبان تمامی گوسفندان جهان بودم

و شبیخون عشق شد...

من،

پیرهن خویش درید

و به لحظه های زندگانیش اعتراف کرد!

 

سالهای سال

وقتی که صبح شد

                        مرا از لولویی ترساندند که شب ها می آید

 

...

 

دیروز مترسک ها همه استعفا کردند

و نفهمیدم چه شد

و من جانشین آنها شدم

که نماندند

 

...

بسپارید

تا بر مزار همگان زر بکوبند

                                   "لولوی شهر ما آفتاب گردان است!"

 آن روزها...

تازه داشتیم الفبا می آموختیم
...
و معلم از کلماتی پرسید که "نون" دارند
هر کس کلمه ای می خواند و می نشست:
_من
_نیاز
_نذر
_نمک
_نمکدان
_نان
.
.
.
مریم اما سکوت کرد!
کمی بعد با صدایی رسا گفت
_دل!
و همه به او خندیدیم
...
حالا همه ی ما بزرگ شده ایم
واو هنوووووز "نون دل" ش را می خورد!!