زادگاه

 

دردانه ام

گاه گاه از سینه‌ام بیرون بزن

و غزل شو

بپیچ در اندام رویای دخترکان

و برایشان هدیه بکار

پای درختان آذین بسته شان

و امید بنشان

بر بازوان افراسیابان.

 

خواب شیرین

کنار چشمان خاکستری‌ات

یک بار هم

بنفش باش، 

تمام رود را

پارو بزن

و موزون به کافه‌ی خوابم بیا

اندام اسلیمی شاخ را در باد

طرح ترانه بزن

...

کنار هم بنشینیم و قهوه بنوشیم

این بار بدون شکر!

برف

  

وقتی تو نباشی

باید اتفاقی بیفتد

تا بنویسم

باید ...

مثلا ...

برف بیاید!

صحن برفی (+music)

 

هرچند حال و روز زمین و زمان بد است

یک قطعه از بهشت در اغوش مشهد است

...

حتی اگر به اخر خط هم رسیده ای

اینجا برای عشق شروعی مجدد است ...

سوگهای آخر صفر تسلیت ...

 

موهای جوگندمی

 

اخم نکن

 

  گره بگشا از خم ابروانت

مگذار به کوری لب‌هایمان برسد!

 

الف

 

دست خودم نبود

دل‌خوش بودم به خیال تو

و بوی مویی

ببخش،

آن دست‌ها گم شدند لای گیسوی تو!

این دست‌ها که حلقه‌ی آغوش توست ...

دیگر دست خودم نیست!

 

زلف یار

 

بگو دست بردارد

از نرمی موهای من ...

چه فایده؟

وقتی که بیدارم و

گیسوانم بیوه‌ی هر شب این طوفان!

 

باز پاییز

 

وقتی که روی بام پاییز

نسیم قدم می‌زند ...

 

کلاغ

 

به خانه‌ات برس

ریسمان قصه دارد پاره می‌شود.

 

موسیقی من

این همه خیال به ساحل نرسیده ...

منم

که دیده شدم

و هم‌آغوش رویای سرابی

که فریب خورده

و در تو لبخند شده

و در تو جذبه‌ی موج

در تو ناز

نگاه

تپش

و در تو

شور شده بود

و "ویولون" می‌نواخت

و نواختم

و نواختم

تا پیر شوم

و دیگر

هرگز نشنوم کسی را!